ΑΦΙΣΑ 8ΗΣ ΠΕΑΕ

                       Οι εθελοντές φοιτητές Κωνσταντίνα  Κούτουλα και Βαγγέλλης Τελιτζίδης.

Η  Οργανωτική επιτροπή της 8ης ΠΕΑΕ: Α.Λάζαρης, Γ.Παπαδόγιαννη, Κ.Μαντζουράνη, Α.Λαδόπουλος

Πραγματοποιείται απο 7 Σεπτεμβρίου έως 9 Οκτωβρίου η 8η ΠΕΑΕ με θέμα ¨Το Περιθώριο¨στην Αγορα Αργύρη. Στην έκθεση συμμετέχουν 39 προτάσεις αρχιτεκτονικού έργου στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και 12 προτάσεις απο τις 6 πανεπιστημιακές σχολές Αρχιτεκτονικής της χώρας.

Την έκθεση πλαισιώνουν 7 παράλληλες εκδηλώσεις.

Ακολουθεί το κείμενο για “το περιθώριο”.

ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ (THE MARGIN)

Το περιθώριο, σε αντίθεση με το όριο, δεν αποτελεί ιδιαίτερα συγκεκριμένη περιοχή, δημιουργείται από την ύπαρξη του ορίου και από την επικάλυψη γειτνιαζόντων περιοχών. Ο χώρος χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ετερογενών, μεταβλητών και αντιφατικών στοιχείων. Η δομή του περιθωρίου περιλαμβάνει την ανορθολογική σκέψη, το αναπάντεχο και το περίεργο.

Το περιθώριο εμπεριέχει συγκρούσεις κοινωνικές, πολιτικές  και μορφολογικές. Στον χώρο αυτό μέσα από τις αντιθέσεις, τις ασημαντότητες, τις διαφοροποιήσεις γεννιέται το νέο. Οτιδήποτε συμβαίνει στο περιθώριο δεν τυχαίνει προσοχής, αντίθετα όσο περισσότερο εστιάζουμε στον χώρο αυτό, τόσο απομακρύνονται τα δρώμενα αλλά και ο χώρος καθαυτός από τον παρατηρητή.

Εκεί συμβαίνουν γεγονότα που δημιουργούνται από τους συμμετέχοντες και προέρχονται από την αρχιτεκτονική, την τέχνη, τη μουσική, τον αστικό χώρο, την μορφή και την ζωή γενικότερα, τα οποία μετατρέπονται σε μορφή και οντότητα χωρίς κανόνες από το life style.

Οι μορφές του περιθωρίου δημιουργούνται μέσα από την αναστροφή της καθιέρωσης, της διάσπασης του συγκεκριμένου και του ορισμού του απόμακρου. Η δυναμική της δημιουργίας και του διαφορετικού απελευθερώνεται περισσότερο, όταν συναντάται κάποιος αναπάντεχα σε χώρο που συνήθως δεν βρίσκεται καθημερινά.

Ένα αρχιτεκτονικό έργο που περιλαμβάνεται στο περιθώριο έχει τα χαρακτηριστικά της διαφοροποίησης, της διαφορετικής αφήγησης της ιστορίας, συνήθως δεν έχει «happy-end».

Η αρχιτεκτονική που δημιουργείται στο περιθώριο μπορεί να είναι η ανώνυμη δημιουργία από αρχιτέκτονες ή μη, που όμως η ύπαρξή της χαρακτηρίζει και ορίζει μία εποχή ή έναν τόπο.

Στις πόλεις και τους οικισμούς, στο περιθώριο του αστικού ιστού, συνήθως βρίσκονται οι χρήσεις που είναι απαραίτητες μεν, αλλά δεν είναι «λαμπερές». Το περιθώριο βρίσκεται ακριβώς έξω από τα τείχη που δημιουργούν ένα αυστηρότατο όριο είτε σε πόλεις, είτε σε κτιριακούς σχηματισμούς και φιλοξενούν εκείνες τις χρήσεις που δεν έχουν θέση εντός των ορίων την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Με το ορατό υλικό που βρίσκεται στο περιθώριο ασχολήθηκαν μεταξύ άλλων εικαστικοί όπως ο Joseph Beuys, ο λαογράφος Ηλίας Πετρόπουλος και αρχιτέκτονες όπως ο Alejandro Aravena, ενώ με το αόρατο υλικό που βρίσκεται στο περιθώριο ασχολήθηκαν μεταξύ άλλων φιλόσοφοι όπως ο Jaques Derrida  και αρχιτέκτονες όπως ο Peter Eisenman και ο Daniel Liebeskind.

Είναι σημαντικό να έχουμε μια πολιτική γνώμη στην αρχιτεκτονική, ακόμα και περιθωριακή, γιατί δεν υπάρχει ιδιωτική αρχιτεκτονική. Η αρχιτεκτονική εκτίθεται δημόσια. Όποιοι και αν είναι οι αρχιτέκτονες και ότι και αν κάνουν, επηρεάζει τον αστικό χώρο της πόλης και της υπαίθρου και εμπεριέχει την πολιτική τους άποψη για το περιθώριο.

Πάτρα 20/07/2016

Ανδρέας Λάζαρης

Αρχιτέκτων